Tweede bedrijf

Een aantal mooie en leerzame dagen gehad!

Woensdag ochtend zijn we begonnen met een bezoek aan het tweede Milk Collection Centre. Dit keer een grote coöperatie, met bij aankomst een file van trucks met melkbussen voor de innamepunten. Het MCC heeft onder leiding van de bevlogen Chairman die we ontmoetten de melkkwaliteit enorm verbeterd de afgelopen jaren. Melk van onvoldoende kwaliteit wordt geweigerd. Dat deze strategie toch het beste werkt blijkt wel uit hun resultaten, binnen korte tijd van gradatie D+ leverancier naar A leverancier van FrieslandCampina Thailand. De coöperatie is daarbij aardig vooruitstrevend. Naast een winkel/supermarkt (waar de boeren alles op afbetaling kunnen kopen, uitgaven worden ingehouden van hun melkgeld), hebben ze een krachtvoerbedrijf, maar ook een mengvoerstation, waar TMR rantsoenen voor leden van de coöperatie kunnen worden klaargemaakt. Het station is nog in experimentele fase, alleen de bestuursleden van de coöperatie maken er tot dusver gebruik van.
Na het bezoek aan de MCC van de coöperatie gaan we naar het melkveebedrijf waar we kennis gaan delen. Een pittoresk gelegen bedrijf (tegen een heuvel aan) met een fanatieke en leergierige boerin. Op dit bedrijf trekt een heel gevolg aan mensen met ons mee. Mensen van het MCC, maar ook andere belangstellenden, zeker wel een stuk of 20. Altijd weer bijzonder om te merken hoe veel belangstelling er is voor het Farmer2Farmer programma. Maar ik concentreer me enkel op de boerin die ons rondleidt en doe maar net of de rest niet bestaat. Wederom een mooi bedrijf, waar vooral de vruchtbaarheid van de koeien een verbeterpunt is. Dit zit met name in de tochtigheidswaarneming door de medewerkers. De koeien zijn gehuisvest in 2 groepen, maar alle lactatie-stadia door elkaar. Ons advies is daarom vooral om de hoogproductieve koeien aan het begin van de lactatie apart te zetten, zodat deze beter gevoerd kunnen worden en de tochtigheid gerichter kan plaatsvinden.
De training de donderdag is daarom vooral gericht op vruchtbaarheid, maar ook op melktechniek. Een grote groep (ca 30 boeren en ook weer veel boerinnen) die met veel enthousiasme deelnemen.

Aziatische mensen die op vakantie zijn in Europa zie je continu fotograferen, het liefst toeristische attracties inclusief selfie. Als Herman en ik voor iedere foto die de afgelopen dagen van ons gemaakt is een euro zouden vragen, dan waren we nu rijk. Het blijft maar doorgaan met de foto's. Nog zo'n cultureel verschilletje is de bescheidenheid en nederigheid van de Thai. Als ik vraag waar het toilet is komen enkele dames buigend en knikkend mee (nog net niet mee het hokje in), zelfs het toiletpapier wordt meegegeven. Maar ook van de enorme behulpzaamheid kan ik persoonlijk nog veel leren. Als ik rondspeur naar bijvoorbeeld iets wat we voor de training nodig hebben of flesje water komen er van alle kanten mensen toeschieten die willen helpen. Als ik te lang in de zon sta komen er verschillende mensen met parasolletjes aanrennen, die bij voorkeur ook nog voor me vastgehouden worden. Heel lief en goedbedoeld allemaal, maar soms ook wel wat ongemakkelijk. Zouden onze koning en koningin zich ook wel eens zo voelen?

Donderdagmiddag bezoeken we eerst het melkveebedrijf van de Chairman van de coöperatie. Een groot bedrijf, met dito melkstal. Daarna gaan we naar het voerstation. Het rantsoen wat momenteel wordt gemengd bestaat o.a. uit gras, resten van mais (de korrel is hier al af voor humane consumptie), rijstestro, bierbostel, tarwegistconcentraat, etc. Over de mais en het gras ligt halfbakken wat plastic heengetrokken, maar als je je hand erin steekt kookt het zowat, zo warm. Herman wil de Thai dus wel eens helpen inkuilen en enthousiast als ze zijn, moet dat dan maar meteen gebeuren. Zo gezegd zo gedaan, Herman ziet toe op het fatsoenlijk aanrijden van het de kuil met mais residu, ik ga met een paar mannen zandzakken vullen om de kuil straks goed af te kunnen dekken. Waar ik overigens niet bij mag helpen als ze eenmaal in de gaten hebben wat de bedoeling is... We vragen om een flink stuk plastic om de kuil straks af te dekken. Kuilplastic is blijkbaar niet aanwezig in rollen groter dan 3 meter, dus inventief als de Thai zijn plakken ze maar een paar stukken aan elkaar. Ik zie ze af en toe wel naar elkaar lachen en eens op hun voorhoofd tikken, die gekke Hollanders... Wij doen overigens hetzelfde als we zien hoe 10 man zich verzameld heeft om kuilplastic aan elkaar te plakken, waarvan er maar 2 effectief wat doen en de rest er een beetje omheen staat. Het eindresultaat is niet optimaal, maar met name de zijkanten zijn nu wel goed afgedekt. Herman legt nog duidelijk uit dat aan de voorkant 2 rijen zandzakken moeten, zodat ze bij het openen van de kuil steeds een rij kunnen verleggen. Echter als we de volgende dag langsrijden hebben ze er een nieuw stuk tegen aan gekuild en liggen er welgeteld 8 zakjes zand op de voorkant, zodat er van een anaeroob milieu, wat nodig is voor conservering van ingekuilde mais, geen sprake is... Tsja, nog maar eens uitleggen...